آریتمی قلبی به صورت بی‌نظمی در ضربان قلب تعریف می‌شود و زمانی بروز پیدا می‌کند که جریان الکتریکی قلب به درستی عمل نکند؛ در این صورت ضربان قلب تندتر و یا کندتر از حد معمول می‌شود که به ترتیب از آن‌ها با عناوین تاکیکاردیا و برادیکاردیا یاد می‌شود که سبب افزایش ریسک مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی می‌شوند. روش‌های درمانی آریتمی به دو دسته دارویی و غیردارویی تقسیم‌بندی می‌شوند که روش‌های غیر‌دارویی عمدتا درمان‌های تهاجمی اما موفق‌تری هستند. با این وجود به علت هزینه بالا، تهاجمی بودن و تمایل کم بیمار به این درمان‌ها، دارو درمانی آریتمی‌های قلبی کماکان درمان رایج‌تری است. اما به علت باریک بودن پنجره درمانی داروهای آنتی‌آریتمیک و ریسک بالای بروز عوارض دارویی در بیماران، هنوز هم دارو درمانی آریتمی‌های قلبی یک چالش برای پزشکان است. بنابراین تلاش برای یافتن داروهای آنتی‌آریتمیک جدید با عوارض دارویی کمتر و پنجره درمانی وسیع‌تر اجتناب‌ناپذیر است.
بسیاری از داروهای آنتی آریتمیک قدیمی از جمله کینیدین (ریشه سینکونا)، آمیودارون (گیاه آمی ویسنیگا) و دیگوکسین (دیجیتالیس) از گیاهان گرفته شده‌اند و همچنین مطالعات آزمایشگاهی و انسانی بسیاری بر روی اثرات آنتی‌آریتمیک گیاهان و مواد فعال آن‌ها انجام شده است که اثر بخشی گیاهان و ترکیبات گیاهی بر روی انواع آریتمی‌ها با مکانیسم‌های مختلف را نشان داده‌اند. بنابراین باید توجه بیشتری به مطالعه بر روی گیاهان و ترکیبات گیاهی برای یافتن داروهای آنتی‌آریتمیک جدید شود.
با توجه به اهمیت گیاهان و ترکیبات گیاهی در تولید داروهای آنتی‌آریتمیک جدید و وجود مطالعات زیاد آزمایشگاهی و بالینی، در این مطالعه سعی شده است که به مرور نظام‌مند مطالعات انجام شده بر روی اثرات آنتی‌آریتمیک عصاره‌های گیاهی، ترکیبات گیاهی و فورمولاسیون‌های گیاهی که به صورت مطالعات برون ودرون تنی و همچنین کارآزمایی بالینی انجام شده است، بپردازیم. همچنین گیاهان و ترکیبات مختلف بر اساس مکانیسم آنتی‌آریتمیک آن‌ها بر اساس دسته بندی جدید داروهای آنتی‌آریتمیک، که این داروها را به ۸ دسته تقسیم بندی می‌کند و علاوه بر اثر بر کانال‌های یونی، مکانیسم‌های جدیدتر را هم در نظر گرفته است، دسته‌بندی شده‌اند. این کار دید بهتری از اثرات مفید و بالقوه این ترکیبات به محققین ارائه می‌دهد و می‌تواند در جهت انجام مطالعات بالینی دقیق‌تر استفاده شود.