بیماری قلبی عروقی (CVD) در جمعیت عمومی سراسر جهان شایع است و اکثر بزرگسالان بالای ۶۰ سال را تحت تاثیر قرار می دهد. در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳، CVD به طور سالانه منجر به ۱۷.۳ میلیون مرگ در سراسر جهان شد. به‌روزرسانی آمار بیماری‌های قلبی و سکته در سال ۲۰۱۹ توسط انجمن قلب آمریکا (AHA) حاکی از آن بود که ۴۸ درصد افراد بالای ۲۰ سال در ایالات متحده به CVD (که شامل بیماری عروق کرونر قلب [۳]، نارسایی قلبی، سکته مغزی و فشار خون بالا می‌شود) مبتلا هستند. شیوع گزارش شده با افزایش سن برای مردان و زنان افزایش می یابد. خطر ابتلا به بیماری کلی قلبی عروقی (CVD) در طول زندگی برای افراد ۳۰ ساله بدون CVD شناخته شده، قریب به ۵۰ درصد است. بیماری کرونری قلب (CHD) تقریباً یک سوم تا نیمی از کل موارد CVD را تشکیل می‌دهد و بیماری ایسکمیک قلب به عنوان اولین علت مرگ در بزرگسالان در کشورهای کم درآمد، متوسط و بالا است.
بسیاری از افراد در جمعیت عمومی دارای یک یا چند عامل خطر برای بیماری عروق کرونر قلب (CHD) هستند و بیش از ۹۰ درصد از حوادث CHD در افرادی که دارای حداقل یک عامل خطر هستند، رخ می دهد. تخمین زده می شود که پنج عامل خطر اصلی قابل اصلاح (هیپرکلسترولمی، دیابت، فشار خون بالا، چاقی و سیگار کشیدن) مسئول بیش از نیمی از مرگ و میرهای قلبی عروقی هستند. از سوی دیگر، فقدان عوامل خطر اصلی، پیش‌بینی کننده خطر CHD بسیار کمتری برای افراد است.
سابقه خانوادگی یک عامل خطر مستقل برای CHD است، به ویژه در میان افراد جوان با سابقه خانوادگی بیماری زودرس. ایجاد CVD آترواسکلروتیک یا مرگ ناشی از CVD در یکی از بستگان درجه اول قبل از سن ۵۵ سالگی (مرد) یا ۶۵ سالگی (زن) نشان دهنده سابقه خانوادگی قابل توجه است، اگرچه تعریف سابقه خانوادگی آترواسکلروز زودرس در بین مطالعات تا حدودی متغیر بوده است. یک تعریف گسترده تر از سابقه خانوادگی CVD می تواند شامل CVD در خویشاوند درجه اول در هر سنی (یعنی نه لزوماً premature) یا سایر تظاهرات آترواسکلروز فرای MI یا مرگ ناشی از CHD باشد؛ از جمله سکته مغزی یا حمله ایسکمیک گذرا، CHD که نیاز به revascularization دارد اما در غیاب MI، بیماری شریان محیطی و آنوریسم آئورت شکمی.
با استفاده از داده‌های مطالعه NHANES در سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴، آمار بیماری قلبی و سکته مغزی که توسط AHA در سال ۲۰۱۷ گزارش شد نشان می دهد که در ۱۲.۲ درصد از بزرگسالان یکی از والدین یا خواهر یا برادر بیولوژیکی سابقه حمله قلبی یا آنژین قبل از ۵۰ سالگی دارند. اهمیت سابقه خانوادگی در چندین مطالعه کوهورت بزرگ نشان داده شده است (مطالعه سلامت پزشک، مطالعه سلامت زنان، مطالعه کوهورت ریکیاویک، مطالعه فرزندان فرامینگام، مطالعه INTERHEART، مطالعه طولی مرکز کوپر، پایگاه داده جمعیت ملی دانمارک) که در مجموع بیش از ۱۶۳۰۰۰ بیمار را پیگیری کردند و همه نشان دادند که سابقه خانوادگی مثبت با خطر بیشتر ابتلا به CHD مرتبط است. خطر ابتلا به CHD در حضور یک سابقه خانوادگی مثبت از ۱۵ تا ۱۰۰ درصد در گروه‌های مختلف متغیر بوده است و اکثر گروه‌ها ۳۰ تا ۶۰ درصد افزایش را نشان می‌دهند.
اهمیت سابقه خانوادگی مرگ زودرس ناشی از CVD در خانواده هایی که دارای سابقه چندین مرگ زودرس هستند، بیشتر می شود. با استفاده از داده‌های پایگاه داده روابط خانوادگی دانمارکی (۳۹۸۵۳۰۱ نفر متولد شده بین سال‌های ۱۹۵۰ و ۲۰۰۸ به مدت ۹۰ میلیون نفر در سال دنبال شدند)، افرادی از خانواده‌هایی با دو یا بیشتر مرگ‌ زودرس قلبی عروقی در میان بستگان درجه اول سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به CVD زیر سن ۵۰ سال بودند. (نسبت خطر بروز ۳.۳۰، ۹۵% فاصله اطمینان (CI): ۲.۷۷-۳.۹۴) [۲۴]. یافته های مشابهی در میان ۱۸۵۸۱۰ مورد بستری شدن یا مرگ ناشی از CHD در ثبت چند نسلی سوئد مشاهده شده است که در آن خطر بستری شدن در بیمارستان یا مرگ ناشی از CHD در افراد دارای دو یا سه خواهر و برادر مبتلا به CHD شش تا هفت برابر افزایش یافته است.

ما در این مطالعه به بررسی ارتباط سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر با میزان شیوع بیماری عروق کرونر و عوامل خطر آن در جمعیت مطالعه ی کوهورت تهران پرداختیم و سابقه ی خانوادگی بیماری قلبی و عروقی را به عنوان ابزاری برای پیش بینی وقایع قلبی عروقی مورد ارزیابی قرار دادیم.