با تغییر در شیوه زندگی و افزایش عوامل خطر قلبی عروقی مانند دیابت، فشار خون بالا، دیس لیپیدمی و چاقی در ۵۰ سال گذشته، افزایش بروز و شیوع بیماری ایسکمیک قلب، نارسایی قلبی، انفارکتوس میوکارد و سکته مغزی در سطح جهانی اتفاق افتاده است. در کشورهای خاورمیانه و به خصوص کشور ایران، موفقیت در کنترل بیماری‌های واگیر، رشد و پیری جمعیت منجر به تغییرات اساسی دموگرافیک و اپیدمیولوژیک شده است، که در نتیجه‌ی آن، بار بیماری‌های غیرواگیر و به خصوص بیماری‌های قلبی-عروقی، به یکی از مهم‌ترین چالش‌های اجتماعی و اقتصادی پیش روی این کشورها در مسیر توسعه‌ی پایدار تبدیل شده است.
با اینکه برنامه‌های پیشگیرانه و درمان‌های موجود برای بیماری‌های قلبی-عروقی پیشرفت قابل توجهی داشته‌اند، تعیین روندهای اپیدمیولوژیک بیماری‌ها و عوامل خطر‌ بروز آن‌ها برای پیش بینی نیازهای آینده ضروری است. دستیابی به این مهم، با تاکید بر استراتژی‌های پیشگیری، درمان و شناسایی زیرگروه‌های در معرض خطر جمعیت نقشی کلیدی در تعیین اهداف سیستم بهداشتی درمانی خواهد داشت.